Overdenking kerkblad Delft - De ware eredienst

De ware eredienst…

Samen met mijn vader hebben wij ongeveer een dertien jaar lang de Leidse Draaiorgeldag mogen organiseren. Dat kwam er op neer dat we dan een 25 draaiorgels naast elkaar in de Hooglandse Kerk hadden staan. Deze speelden om de beurt een “boek”. Dit werd afgewisseld met kerkorgel en zang. Een groot deel van deze orgels was meer dan honderd jaar oud en konden prachtige klassieke muziek “draaien”. Operawerken van Verdi maar ook werken van Bach, Mozart of Puccini. Op het hoogtepunt kwamen er op deze Leidse Draaiorgeldag30.000 mensen luisteren.

Hierachter zat ook een missionair motief. De doelgroep die we hiermee de kerk in zagen komen, zagen (en zien, vrees ik) we anders nooit. Mijn vader gaf ook altijd strikte instructies aan de draaiorgeldraaiers. Met name over wat wel en niet gespeeld mocht worden in de kerk. In goed Leids werden we dan van repliek gediend:“Want nie alles ken natuurrrlek in de Kerrek”. Dus geen Frans Bauer en Zangeres zonder faam. De klassieke oude boeken die bij de orgels horen.

Een van de draaiorgeldraaiers had een orgeltje wat al meer dan tachtig jaar in bezit van de familie was. Hij was erg nerveus en vond het een grote eer dat hij met zijn eenvoudige orgeltje in de kerk mocht staan. Hij maakte zich ook zorgen over wat nu wel en niet “ken”. Hij had een boek meegenomen waarvan hij van mening was dat deze toch moest “kennen”. Maar de koster moest eerst horen of het wel goed was. Mijn vader (en wij als gezin) begrepen wel dat dit voor hem heel spannend was. Mijn vader nam er dus een rij stoelen bij en wij gingenluisteren naar het boek. Na de klik waarbij het boek vastgeklemd wordt in de rol die het over de toetsen trekt begint het orgeltje te spelen. En al na drie tonen van het orgeltje was het duidelijk wat er klonk: het Ave Maria van Bach/Gounod. Met een “uitkomende trrrilluhr”. Mijn vader en moeder (en ik ook) konden ons lachen bijna niet bedwingen. De orgeldraaier meende hierop dat wij ontroerd waren en brak zelf terstond in huilen uit “Thuis luistuhr ik hem elke zondag en dan hou ik het ook nie droog. Dan hoor je toch God zingen”.

Er is een grote variatie aan diensten binnen Delft. De reguliere eredienst, de klassieke protestantse-reformatorische dienst, een meer oecumenische inslag, een evensong, een zangdienst, een jeugddienst, een gezinsdienst, een taize viering etc. En vele vormen waarop wij God loven en danken.

Maar wat is nu de ware eredienst?

Romeinen 12 vers 1

Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u.

Voor Paulus is dat jezelf niet hoger aanslaan dan een ander. Elkaar liefhebben. Een dienst van het hart. Iets dat bij God begint en waarin je helemaal betrokken wordt. En dat kan dus op duizenden manieren. De ware eredienst is dienen en knielen voor elkaar. Er blijken dan vele wegen waarop God mensen van allerlei pluimage tegemoet komt. Heel uniek, heel bijzonder, heilig, en elkaar verbindend in liefde. Het gaat Paulus dan nooit om de vorm maar om de oprechtheid: Laat uw liefde oprecht zijn (Romeinen 12:9).

Soms, heel puur, kan dat je overvallen bij een draaiorgeltje in de kerk.

Zegen Toegewenst

Ds. Arnold Vroomans

Lees meer